W kilku poprzednich wpisach poruszaliśmy temat braku zgody na rozwód. Mówiliśmy już o odmowie rozwodu ze względu na dobro dziecka. W tym wpisie zajmiemy się odmową zgody na rozwód przez wzgląd na moralne i obyczajowe zasady współżycia społecznego oraz prawem małżonka do odmowy rozwodu.

Trudno jest jednoznacznie określić definicję zasad współżycia społecznego, ale żeby lepiej zrozumieć to pojęcie przytoczymy jeden z wyroków Sądu Najwyższego, w którym za niezgodne z zasadami współżycia uznane zostało żądanie przez małżonka rozwodu po 30 latach małżeństwa, gdy żona ciężko zachorowała i potrzebowała opieki. W takiej sytuacji małżonka wskutek orzeczenia rozwodu doznałaby rażącej krzywdy.

Często słyszy się w filmach stwierdzenie „nie dam ci rozwodu”, „nie zgodzę się na rozwód”. Mimo braku zgody na rozwód małżonka niewinnego rozwód jest dopuszczalny. W takiej sytuacji dochodzą do głosu również zasady współżycia społecznego. Oczywiście trzeba podkreślić, że odmowa zgody na rozwód małżonka niewinnego jest jego prawem z zastrzeżeniem, że odmowa ta nie koliduje z tymi zasadami. Przykładowo nie może być sytuacji, że małżonek będzie blokował drugiemu małżonkowi rozwód tylko dlatego, że chce zamanifestować swoją przewagę nad małżonkiem domagającym się rozwodu i chcącym ułożyć sobie nowe życie osobiste. Przykładowo jeśli małżonek zdradził żonę z inną kobietą i w wyniku tej zdrady urodziło się dziecko, rozwodzący się małżonkowie natomiast nie mieli dzieci. W tej sytuacji odmowa rozwodu przez małżonkę będzie nieskuteczna.